Beweging-als-houvast: Een relationeel perspectief op beweging
In dit proefschrift wordt het onderzoek beschreven naar de methode Beweging-als-houvast. Er is gekeken naar de theoretische onderbouwing van de methode. Vervolgens is gezocht naar evidentie voor het veronderstelde werkingsmechanisme dat verantwoordelijk is voor het succes van de methode. Dit is gedaan aan de hand van een aantal casussen, waaronder een jongeman met EVB+.
Het doel van de methode is het ontwikkelen van wederkerigheid in relaties, omdat dit gezien wordt als de basis van ontwikkeling. Het is een menselijke behoefte om zowel autonoom te kunnen zijn, als in verbinding met anderen en je daarin competent te voelen. Flexibel kunnen bewegen in een relatie tussen initiatief nemen en de ander volgen, is de basis om op een prettige manier ‘erbij te horen’.
Tot slot gaat het proefschrift in op trends rondom classificatie en diagnostiek van gedrag, gedragsproblematiek en stoornissen, en op de ethiek van de hulpgever.
Waarom de hulpvrager dit gedrag vertoont is niet relevant, we weten wel dat de oorzaak van de problemen in de ontwikkeling ligt en geleid heeft tot een disbalans tussen gezamenlijkheid en onderscheid en/of dat het vermogen om flexibel te kunnen volgen of leiden niet goed ontwikkeld is. Een analyse van deze twee aspecten wijst de weg in het hulpverleningstraject. (pg 503)
Auteurs: Sonja Graafstal en Carine Heiligers