Er gebeurt altijd wat

Belinda (46 jaar) is via het ziekenhuis en de psychiatrie in de gehandicaptenzorg terecht gekomen. Zij deed de opleiding HBO-V en liep daarvoor verschillende stages. De ene stage vond ze leuker dan de ander. De laatste plek was bij Gemiva-SVG en ze is daar nooit meer weggegaan. “Swetterhage is een locatie van Gemiva-SVG. Ik werkte meteen met een groep mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag (mvg) en vond dat spannend. Er speelde iedere dag van alles en ik was nog behoorlijk jong. Dat heeft wel indruk op me gemaakt.” Vanaf 1999 is Belinda nu werkzaam met mensen met een ernstige verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag (MVG).

“Ondertussen gebeurde er natuurlijk ook van alles in mijn leven. Ik kreeg kinderen en ik ben daarom minder uren gaan werken. Ik werkte daardoor ook op verschillende groepen. Nu ben ik al weer 2,5 jaar op het kinderdagcentrum (KDC) aan de slag met kinderen met MVG en een ernstig verstandelijke beperking. Ik ben persoonlijk begeleider. De meeste kinderen die op het KDC komen, wonen ook op Swetterhage.”

Aansluiten en blijven ontwikkelen

“Op het KDC houden we een vaste structuur aan. Rond half tien komen de kinderen binnen. We starten dan met een werkje. Tussendoor houden we pauze of een ontspanningsmoment. Dan eten of drinken we wat. Klusjes zijn bijvoorbeeld een was draaien, boodschappen doen bij de supermarkt, meedoen met het groenteam. De klussen zijn toegespitst op wat het kind kan en aankan.”

“Ik vind het soms moeilijk om bij kinderen met een heel laag niveau gemotiveerd te blijven zoeken naar ontwikkelingsmogelijkheden. Dat is natuurlijk wel belangrijk om continu te doen. Het is naar mijn idee goed als er eens in de zoveel tijd een andere collega met je meekijkt. Op die manier is er een frisse blik die andere dingen ziet dan jezelf.”

Ik zeg wat ik doe en doe wat ik zeg

“Kinderen helpen om nog beter in hun vel te gaan zitten, dat vind ik mooi aan mijn werk. Iedereen zit er wel eens doorheen, of heeft een slechte dag. Als het dan samen lukt om je beter te voelen dan ga ik vrolijk naar huis. Met elkaar vieren we ook kleine triomfen. Bijvoorbeeld als een kind zelfstandig naar de wc kan. Ik vind het belangrijk om de kinderen waarmee ik werk goed te kennen en hen te leren begrijpen. Door de band die ik met hen opbouw zorg ik ook voor rust en veiligheid. Mijn duidelijkheid helpt daar ook bij. Ik zeg wat ik doe en ik doe wat ik zeg. Dus zowel mijn team als de kinderen weten wat zij aan mij hebben.”

“De band met de kinderen is voor mij belangrijk. Als zij zich prettig en veilig voelen dan ontstaat er ruimte voor ontwikkeling. Het is aan ons als begeleiders om aan die band en dus de relatie te werken. Door al mijn jaren werkervaring merk ik hoe belangrijk het is om iemand goed te kennen en nabij te zijn. Het is ook heel erg leuk om, als je langer op dezelfde plek werkt, iemand echt te zien groeien en ontwikkelen. De kennis en ervaring die ik daarmee heb opgedaan kan ik ook weer goed overdragen aan collega’s.”

Vrijheid, kaders en complimenten

“Ik vind het in mijn werk prettig als ik vrijheid heb om zelf en samen met het team te kunnen bepalen wat we op een dag kunnen doen. Tegelijkertijd vind ik het ook fijn als er heldere kaders zijn, die geven houvast in mijn werk. Momenteel mag er wat mij betreft meer sturing geboden worden door de organisatie. Waardering van mijn werk door collega’s, maar ook door mijn leidinggevende vind ik fijn om te krijgen. Dat mogen meer doen, want wie vindt het nou niet leuk om complimenten te krijgen?”