Verfrissend

“Mijn allereerste dag bij Amerpoort was heel verfrissend.” Voor de gehandicaptenzorg werkte Jonne in de Jeugdzorg. “Ik heb HBO studie Maatschappelijk werk en dienstverlening gedaan en wilde graag met jeugdigen en re-integratie aan de slag. De gehandicaptenzorg trok me niet omdat ik dacht dat het veel uit lichamelijk verzorgende taken bestond. Via het uitzendbureau heb ik uiteindelijk twee jaar in de Jeugdzorg gewerkt. Daar voelde me ik meer een politieagent dan begeleider. Via een vriendin die met mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag werkte ben ik terecht gekomen op mijn huidige plek. Zij vertelde zo gepassioneerd over haar werk dat ik nieuwsgierig werd. Ik ben heel blij dat ik ben overgestapt, ik heb echt mijn plek gevonden.”

Gedrag als communicatiemiddel

“Achter ieder gedrag van een cliënt ligt een vraag of een behoefte. Het is aan mij als begeleider om uit te zoeken wat die vraag is. Ik vind het belangrijk om de cliënten goed te (leren) kennen en een band met hen op te bouwen. Ik leer dan op welke wijze we met elkaar kunnen communiceren.

Een vast team

“Mijn team heeft ups en downs gekend. Twee jaar geleden zijn we verhuisd en sindsdien werken we met een vast team. Er waren daarvoor veel wisselingen en sommige collega’s waren ziek. Het werk is best pittig en eist veel van je als begeleider. Door de wisselingen gaat er kennis en levensgeschiedenis van cliënten verloren. Natuurlijk is alles netjes vastgelegd zodat je het kunt lezen, maar je kunt niet alle interacties en ervaringsmomenten vastleggen. Juist de ervaringen van de collega’s mis je dan. Maar stel je je ook eens voor dat je je telkens opnieuw moet voorstellen. Dat er weer een nieuw gezicht is of dat je niet weet wie je in de ochtend aan de ontbijttafel treft? Het is voor verwanten frustrerend en verdrietig om voor de zoveelste keer hun verhaal te vertellen aan nieuwe begeleiders, gedragsdeskundige of behandelaars. Dat zij voor keer op keer moeten vechten voor een plek thuis en dagbesteding voor hun zoon of dochter waar hij of zij begrepen wordt. Dit zorgt voor spanning en onrust. Ik ervaar dus echt de meerwaarde van een vast team zowel voor de cliënten en verwanten als voor mezelf.”

Barbecueën in de zon

“Waar ik trots op ben is dat we met elkaar een thuis hebben kunnen bouwen in de afgelopen jaren. We vormen nu een stabiel team, we kennen de cliënten en zij kennen ons. Het gaat momenteel zo goed dat we met elkaar buiten aan tafel kunnen barbecueën in de zon. Dat klinkt als iets kleins, maar door dit werk waardeer ik juist het kleine.”
“Ik vind het mooiste aan dit werk dat je door stevig in je schoenen te staan, geduld, nuchterheid en humor zoveel voor een ander kan betekenen. Door kleine stapjes te zetten kun je met elkaar heel veel bereiken en dat smaakt naar meer. Dus vier een feestje bij ieder stap, want deze brengen je altijd vooruit.”